Gdyby porównać DOM do ludzkiej psychiki to część dzienna domu będzie świadomością, piwnica nieświadomością.

Dzięki mechanizmom obronnym człowieka do piwnicy będą wrzucane różne sytuacje, np. zdarzenia z przeszłości, o których chcemy zapomnieć, niezrozumiałe zjawiska, raniące, trudne wydarzenia. Po wszystkim co dla nas w życiu wartościowe, co wyrzuciliśmy z naszej świadomości do piwnicy trzeba przeżyć żałobę.

Z upływem lat, piwnica jeśli nie jest regularnie opróżniana robi się zagracona do tego stopnia, że nie da się tam upchnąć już nic więcej, dlatego nie otwiera się już drzwi prowadzących do niej.

Mechanizm spychania do nieświadomości nie działa jak dawniej, a problemów i kłopotliwych zdarzeń wciąż przybywa.

I co się z nimi dzieje?

Z braku miejsca w piwnicy ciążące wydarzenia zrzucamy  bezpośrednio na podłogę w naszej przestrzeni dziennej. W takich warunkach trudno bezpiecznie funkcjonować.

Można przykrywać rosnące wyboje dywanem, robić wylewki, kłaść kolejny parkiet lecz tym sposobem kurczy się przestrzeń życiowa naszego domu.

W takich warunkach wzrok częściej idzie ku górze, gdzie mieści się STRYCH.

Na poddaszu z kolei oprócz  rzeczy używanych sezonowo (tj. ozdoby świąteczne, choinka) znajdują się oczekiwania i ambicje.

To właśnie rzeczy ze strychu niewątpliwie wpłynęły na to kim jesteś dzisiaj.

Niektórzy uwielbiają godzinami przesiadywać na strychu uciekając od teraźniejszości, ale tam nie ma prawdziwego życia.

Czy twój dom ma płot, bo jeśli Ty nie postawiłeś granic- ktoś inny zrobi to za Ciebie?

W większości terapia zaczyna się wówczas, gdy nadmiar z piwnicy i bałagan na podłodze nie pozwala bezpiecznie i zdrowo funkcjonować.
Porządki zaczynają się od piwnicy, gdzie na rozum nie da się dotrzeć. Kluczem porządkującym piwnicę są EMOCJE.